Wbiegam do łazienki i zamykam się w pierwszej kabinie. Opieram się o ścianę i powoli się z niej zsuwam. Chowam twarz w dłonie i próbuję się uspokoić. Z moich oczu wypływa strumień łez, a ja nie potrafię temu zapobiec. Nie wiem jak mógł to powiedzieć. Nie wierzę w to co usłyszałam, żałuję, że tam weszłam. Dlaczego akurat wtedy? Czemu w tej chwili?
Czy wolałabym nie usłyszeć tego i być z nim, niczego nieświadoma?
