Rozdział 36 "Będzie zadowolony"

Wchodzę do kolejnego sklepu i się rozglądam. Jestem już kilka godzin w galerii i nie znalazłam niczego co byłoby godne dla Leona. Wiem, że powinnam zająć się tym wcześniej, prezentami i planowaniem. Ale nie miałam kiedy, więc to jest ostatnia chwila na znalezienie czegoś.
Wychodzę zadowolona z galerii, bo w końcu, po kolejnych kilku godzinach mam wszystko po co przyszłam. Idę w stronę samochodu, ale zatrzymuje mnie znajomy głos. Odwracam się i widzę, jak Leon obejmuje jakąś laskę, a potem ją całuje. 

Budzi mnie pocałunek. Otwieram powoli oczy i widzę jedynie grzywkę Leona. Odwzajemniam pocałunek, a jednocześnie czuję ulgę, że to był zwykły sen. Po chwili brunet się ode mnie odrywa i przez kolejne kilka minut patrzy się na mnie.
- Co ci się śniło? - pyta po chwili, a ja wzruszam ramionami - Nie wyglądałaś na zadowoloną i coś mówiłaś - śmieje się cicho, a ja się po prostu w niego wtulam.

Skończyłam przygotowywać śniadanie, więc idę do góry po Leona i Laurę. Wchodzę do pokoju laleczki i widzę jak jeszcze uroczo śpi. Delikatnie się uśmiecham i siadam na skraju jej łóżeczka. Patrzę na jej uśmiechniętą twarzyczkę i nie mam serca jej budzić. Całuję ją delikatnie w główkę, a potem jak najciszej wychodzę z pokoju.
Wchodzę do sypialni gdzie powinien być mój, już ogarnięty brunet, ale nigdzie go nie widzę. Wzdycham i wracam z powrotem na dół. Widzę zapalone światło w łazience i automatycznie się zatrzymuję. Zagryzam dolną wargę i sama nie wiem czemu, otwieram drzwi. Leon stoi przed lustrem i się goli. Ma mokre włosy i ręcznik przepasany na biodrach. Opieram się o ścianę i przez długą chwilę na niego patrzę. Już od dawna nie mogłam podziwiać tego widoku, a zawsze to lubiłam. Po chwili się odwraca, a na jego twarzy pojawia się delikatny uśmiech. W przeciągu kolejnych kilkunastu sekund znajduje się centralnie przed nim. Pomiędzy nami panuje głucha cisza. Zaplatam dłonie za jego szyją, a mój wzrok wędruję po jego twarzy.
- Wyglądasz bardzo - szepczę. Ale nie jest dane mi dokończyć, bo w tym momencie brunet swoimi ustami, zamyka moje. Odwzajemniam pocałunek. On swoje ręce kładzie na moich biodrach i po chwili mnie podnosi tak, że siedzę na umywalce. Oplatam go nogami i w przeciągu kilku następnych sekund, moje pożądanie wzrasta kilkakrotnie. Moje serce łomocze jak szalone, ale wiem, że u niego jest podobnie.
Po jakimś czasie odrywamy się od siebie. Opieram swoje czoło o jego i próbuję uspokoić swój oddech.
- Ty też wyglądasz bardzo - szepcze i po raz kolejny łączy nasze usta w spójną jedność.


Widzę blondynkę, więc się uśmiecham i podbiegam do niej. Nie widziałyśmy się już długi czas i mam nadzieję, że dziś nadrobimy wszelkie zaległości. Muszę być na bieżąco. Chcę wiedzieć co u niej, jak się jej układa z Felipe.
- Długo czekałaś? - pytam, a ona jedynie kiwa przecząco głową.

Po kilku godzinach mamy już kilka siatek zakupów. Patrzę na zadowoloną Lu i wzdycham. Ma już chyba z cztery prezenty dla swojego chłopaka, a ja poza Laurą i rodzicami, nic. Nie wiem co dać Leonowi, nie mam pojęcia. Nie chcę mu kupować czegoś, co zostanie odłożone w kąt i będzie się kurzyć. Chcę mu podarować coś wyjątkowego. Coś przydatnego. Coś, żeby wiedział jak bardzo mi na nim zależy.
- Nadal nie wiesz? - słyszę głos Lu i kiwam głową. Ona ma milion pomysłów, ale żaden mnie nie przekonuje. Nie chcę kupować czegoś, co dostaje co drugi mężczyzna na święta - Kup mu jakieś bokserki. Będzie zadowolony - mówi z cichym śmiechem, a ja ją mrożę wzrokiem. To jednak wywołuje u niej jeszcze większy śmiech, a ja wzdycham.


Wchodzę do domu zadowolona, a jednocześnie zmęczona. Po kilku godzinach udało mi się kupić wszystko, co chciałam. Zostawiam siatki z zakupami na korytarzu i idę do salonu w poszukiwaniu mojej kochanej dwójki.
Zaglądam do pokoju Laury i delikatnie się uśmiecham. Mogłabym tysiąc razy widzieć jak Leon bawi się lalkami, a jednak za każdym razem, moja reakcja będzie taka sama. Na mojej twarzy pojawia się ogromny uśmiech. Opieram się o framugę drzwi i stoję tu tak długo, dopóki moje kochanie mnie nie zobaczyło.
Podchodzę do dwóch najważniejszych osób w moim życiu, a Laura od razu się do mnie przytula. Uśmiecham się i całuję ją delikatnie w główkę.
- Pobawisz się z nami? - patrzy na mnie swoimi ślicznymi oczkami. I pomimo, że najchętniej poszłabym już spać, nie mogę jej odmówić. Kiwam głową, a ona biegnie po kolejną lalkę.
- Ile już się bawisz z Leonem? - pytam, a ona wzrusza ramionami - Może dasz mu odpocząć, co? Zrobi nam kolacje - mówię z przekonaniem, ale na twarzyczce mojego aniołka widzę jedynie grymas.
- Ale Leon musi się z nami bawić.
- Zrobi kolacje i do nas wróci - patrzę na nią, a ona po chwili się na to godzi. Odwracam wzrok w stronę Leona, a on się jedynie uśmiecha.
- Dzięki - mówi cicho, a potem mnie delikatnie całuje.
- Schowaj siatki z korytarza - szepczę - Ale nie zaglądaj - mówię, a on się cicho śmieje i przytakuje - To jaką dasz mi lalkę? - pytam, a Laura jedynie daje mi swoją ulubioną Katy.


Laura już od dawna śpi, a ja właśnie wyszłam z łazienki. Przeczesuję ręką swoje jeszcze mokre włosy i szukam wzrokiem Leona. Wzdycham, bo miał czekać na mnie w salonie z jakimś fajnym filmem, ale go tam nie ma. Idę do góry i podchodzę do Leona. Zagryzam dolną wargę i marszczę czoło.
- Co robisz? - pytam zdziwiona, a on schodzi z drabiny. Staje na przeciwko mnie, a jego wzrok mówi mi jedynie tyle, że zapytałam się o coś zupełnie oczywistego.
- Jak to co - mówi, a po chwili podnosi głowę do góry. Robię to co on, bo wiem, że to będzie odpowiedzią na moje pytanie. Widzę tam przywieszoną jemiołę i cicho się śmieję.

Kilka dni później

Stoję na przeciwko lustra i się uśmiecham. Wyglądam ślicznie, tak jak chciałam wyglądać. Poprawiam sobie ramiączko od sukienki i jeszcze przez chwilę zastanawiam się jaki do tego dobrać naszyjnik.
Wychodzę z garderoby i idę do łazienki. Wiem, że tam jest Leon i kończy się przygotowywać. Wchodzę do środka i uśmiecham się jak widzę bruneta. Wygląda cudownie. Staję tyłem do niego, a on zapina zamek od sukienki zaczynający się pod plecami. Wiem, że Leon lubi jak mam ją na sobie i to był chyba jedyny powód przez który zdecydowałam się ją założyć. Czuję jego dłonie na swoich plecach, a to powoduje, że przechodzi przeze mnie jakiś przyjemny dreszczyk.
Odgarnia moje włosy na jedną stronę, a potem mnie obejmuję. Uśmiecham się i łapię jego dłonie.
- Ślicznie wyglądasz - szepcze, a to powoduje, że na moich policzkach pojawiają się rumieńce - Najpiękniej na świecie - szepcze, a potem całuje mnie w szyję.


Jesteśmy po kolacji i po prezentach. Siedzę na kanapie wtulona w bruneta i patrzę jak Laura bawi się nowymi zabawkami. Jej uśmiech, radość jest najcenniejszym skarbem na świecie. Nie chciałabym nic innego na świecie. Po chwili zostawia wszystko na podłodze i biegnie gdzieś do kuchni. Patrzę na nią zdziwiona, ale widzę, że szybko wraca. W ręce ma jakieś duże pierniczki idzie w naszą stronę.
 - Mam coś dla was - mówi po chwili i daje mi jeden z nich. Patrzę na niego i widzę na nim koślawy napis MAMA. Uśmiecham się, a potem patrzę na Leona. Laura stoi przed nim, ale tak, że nie widać napisu na ciasteczku, które trzyma w ręce. Po chwili mu podaje, a swoją twarz o razu zakrywa rączkami. Patrzę na to co dostał Leon, a w moich oczach automatycznie pojawiają się łzy. Leon kuca i ją przytula, a w jej włosy szepcze, że bardzo ją kocha. Biorę do ręki pierniczka, który dostał Leon i patrzę na to jedno słowo. TATA. 

###
Hejka! Jestem, żyję.
JA WIEM, ŻE JUŻ JEST PO ŚWIĘTACH.
I Przepraszam, że to się pojawia dopiero teraz, naprawdę.
Ale przez długi czas byłam zawalona różnymi sprawami, brak weny, itd.
Mam nadzieję, że mnie rozumiecie i nadal ze mną jesteście.
Nie jestem zadowolona z tego wyżej, ale mam nadzieję, że wam, chociaż odrobinkę się podoba!
Nie opisywałam kolacji i tego wszystkiego dlatego, że wiadomo, już i tak po świętach, a nie mogłam przenieść się w czasie.
Jeżeli ktoś czeka na Op, to jeszcze chwilkę, ale niedługo, bo już mam połowę:)
Buziaki!
S.