Rozdział 5 "Ten ślub się nie odbędzie"

Rozdział dedykowany Silaaa a
Komentuj, może też uda ci się dostać dedykacje?
Miłego czytania :*

Dziewczyny już poszły, w sumie ten plan jest dużo lepszy niż myślałam. Mam nadzieję, że wszystko pójdzie po naszej myśli, wtedy już żadna go nie zechce, a on zapamięta, że dziewczyn się nie wykorzystuje!
   Chwytam swój telefon i patrzę na zegarek. 21:33, ale się zagadałyśmy.
Wstaję z sofy i idę na górę. Odkładam telefon na biurko i biorę z niego laptopa.
Siadam na łóżku i włączam urządzenie, nie muszę długo czekać, bo już po chwili mogę włączyć internet. Wchodzę na Facebook'a. Loguję się i już po chwili mam wgląd na stronę główną. Lajkuję zdjęcia moich znajomych, nie których oczywiście. o kilkunastu minutach wylogowuję się. Zamykam laptopa i odkładam go z powrotem na biurko. Idę do łazienki gdzie biorę prysznic. Moją głowę zaprząta Leon - ten debil, o którym nie mogę zapomnieć. Jest w nim coś co mnie do niego przyciąga. Nie wiem czemu tak jest.
On cię zranił Violetta! - krzyczy moja podświadomość. Wzdycham i wychodzę z kabiny.
Staję naga przed lustrem. Biorę ręcznik i zaczynam wycierać swoje mokre i nagie ciało.  Ubieram moją piżamę - dosyć skąpą bieliznę, a na to satynowy szlafrok w odcieniu beżu.
Wychodzę z łazienki po czym schodzę na dół do kuchni. Wyjmuję z lodówki jogurt naturalny, z szafki nad zlewem - musli. Zasypuję jogurt płatkami i zaczynam jeść.

Patrzę na zegar w salonie. Dochodzi 23… Jestem już bardzo zmęczona, czuję że powoli odpływam. Wyłączam telewizor i idę na górę, do sypialni. Gdy jestem już w pomieszczeniu kładę się na łóżku, przykrywam się kołdrą i po chwili odpływam do krainy Morfeusza.

   - Tak! mocniej! - krzyczę podniecona.
Mój ukochany wchodzi we mnie z impetem. Jęczę głośno.
Porusza się coraz mocniej. Wychodzi ze mnie a ja rzucam go na łóżko. 
Siadam na jego klatę. Składam pocałunki to na jego torsie, to na jego ustach. 
Podnoszę się resztkami sił. Biorę jego członka i nabijam się na niego. Krzyczę głośno, szatyn również. Oboje dochodzimy w tym samym czasie. Schodzę z niego i kładę się obok na łóżku.
   - Mała, byłaś... Wspaniała.
   - Ty też... - dyszę.
   - Kocham cię Violu.
   - Ja ciebie też, Leon...

Budzę się z krzykiem, cała spocona i mokra.

Boże, co to za chory sen?! Dyszę cieżko próbując się uspokoić. Jak to możliwe, podnieciłam się przez wytwór mojej chorej wyobraźni! Kładę się z powrotem próbująs ponownie zasnąć. Niestety, gdy zamykam oczy przed sobą mój sen. Jezu, muszę iść do psychiatry. Po długim czasie, w końcu zasnęłam.

Budzi mnie dzwonek telefonu. Nie chcętnie otwieram oczy.
Patrzę na wyświetlacz - Ludmiła. A kto inny jak nie ona? - myślę i odbieram.
- Heej! - wita mnie radośnie.
- Hej Ludmiła - mówię sennie. - Po co dzwonisz?
- Jak to po co? - denerwuje się. -Jaki dzień dzisiaj jest?
- Eee - zaczynam - środa?
- A która godzina?
Oderwałam telefon od ucha i spojrzałam na godzinę.
- Po 11, o co chodzi?
- O co chodzi?! - awanturuje się. - Ty sobie jaja ze mnie robisz?!
Po chwili orientuję się o co chodzi.
- O boże! To dzisiaj? - pytam  uświadamiając sobie że na dzisiaj umówiłyśmy się na zakupy do nowego centrum handlowego.
 - Tak to dzisiaj, jeśli za 10 minut nie będzie cię w parku to nie wiem co ci zrobię. Czekam! - rozłącza się a ja w biegu zaczełam się ogarniać.

- Lu! - wołam widząc zdenerwowaną przyjaciółkę siedzącą na ławce w parku.
- Viola nareszcie! - wstaje.
- Przepraszam... Zaspałam i kompletnie zapomniałam - mówię.
- Eh, wybaczam, ale ostatni raz!
- Dziękuję - przytulamy się. - Idziemy?
- Ty się jeszcze pytasz? - śmieje się blondynka ciagnąc mnie sobą

Przechadzamy się uliczkami, koło miejskich sklepików.
- Ubóstwiam zakupy z tobą - mówię.
- Ja też.
Nagle zauważam JEGO w moim ulubionym jubilerze.
- Patrz Lu - wskazuję na szatyna.
- Chodź - ciągnie mnie za rękę.
Po chwili znajdujemy się tuż pod drzwiami sklepu. Na szczęście nikt nas nie zauważył. Delikatnie i bez głośnie uchylam drzwi i zaczynam przysłuchiwać się rozmowie szatyna.
  - Dla kogo pierścionek? - pyta ekspedienka.
  - Dla dziewczyny, zaręczynowy.
  - Ooo, gratulacje.
  - Dziękuję - odpowiada z uśmiechem.
Zamykam drzwi i patrzę na Lu.
- To co teraz robimy,
- Mam nowy plan... - szepczę.
- Jaki? - pyta zaciekawiona.
- Powiem tak... Ten ślub się nie odbędzie - mówię cwaniacko.

###
Witaaaaam!
Co prawda, nie było 20 komentarzy pod 4, ale rozdział jest już dziś. 

Och tak, poznajcie nasze dobre serce... 

Choć możecie dziękować Viki, bo ja tu aż tak dużo nie napisałam- znów. :c

Buziaki!!!

Viki&Suzz. 

20 komentarzy = Rozdział 6  (nie będzie rozdziału, jak nie będzie kom!)