Rozdział 7 "No hej maleńka..."

Rozdział dedykowany Silaaa, Uwielbiam twoje komentarze!
MIŁEJ LEKTURY :*

     

   -Ślub...?- mówię po chwili. Nie mogę w to uwierzyć, nie.. Ja nie pozwolę na to. Może wyjść za każdego, ale Daniel, to dla niej najgorsza opcja - Jesteście pewni tego?- patrze jej prosto w oczy, usiłuję znaleźć w nich niepewność, strach, cokolwiek, niestety widzę w nich tylko szczęście.  Cicho wzdycham. 

-Coś nie tak?- Pyta i mnie mocno przytula. 

-Shell...- mówię cicho.

-Daniel, jest naprawdę w porządku, wiem, jest trochę starszy niż ja... Ale ja go naprawdę kocham- wyznaje po chwili. Ehhh... 7 lat to trochę? Shell! Ty masz dopiero dwadzieścia lat, a mu zaraz trzydziestka wybije!

-A ile się znacie?- pytam, choć spodziewam się odpowiedzi. 

-Rok- odpowiada. Ciesz się, że tylko.. 

-Nie uważasz, że rok, to trochę za mało, jak na decyzję o wspólnym życiu?. 

-Ale ja go kocham..- mówi ciszej- Jestem pewna, swoich uczuć. 

-Boję się o ciebie..- wyznaję. Jestem pewna, że ten debil prędzej czy później ją zrani, nie chcę tego, kocham ją i nie pozwolę, żeby była z takim debilem jak on. 

-Posłuchaj..- zaczyna- Poznałam go w sylwestra- mówi, a moje oczy natychmiast robią się wielkości pięciozłotówki- Powiedział, że dziewczyna go rzuciła. Rozumiesz? Jak można kogoś zostawić w sylwestra? Pocieszyłam go i zaprzyjaźniliśmy się, później poszło już gładko... 

-Przepraszam, muszę już iść- mówię i daję jej do rąk zaproszenie. Idę, a raczej biegnę szybko do domu. Nie mogę uwierzyć co on jej naopowiadał! Jaki pieprzony dupek i cham! 

   Słyszę dzwonek do drzwi, dlatego niechętnie wstaję z kanapy. Nie mam pojęcia kto to, zaraz muszę być u Naty! Otwieram drzwi i widzę tam Shell. 

-Czegoś zapomniałaś?- pytam obojętnie, Shell, natomiast ignoruje mnie i wchodzi do środka.

-Masz- wręcza mi zaproszenie. 

-Shell, kocham cię, wiesz o tym, ale..- patrzę na datę tej jakże ważnej uroczystości - na dwunastego kwietnia mam już plany. Idę do kosmetyczki- chcę odejść, jednak ta, mnie ciągnie do siebie. 

-Powiesz mi o co chodzi?- patrzy mi w oczy.  Kurde, nie wytrzymam! 

-Mówię! Nie odwołam wizyty, to najlepsza kosmetyczka w mieście! 

-A tak na poważnie? 

-On nie jest dla ciebie..- mówię po dłuższej chwili. 

-Już ci mówiłam... 

-Popieram każdą twoją decyzję, kocham cię, wiesz o tym, ale Shell, mówię poważnie, on nie jest dla ciebie, prędzej czy później się na nim zawiedziesz.. Uwierz mi..- patrzy na mnie z niezrozumieniem. 

-Czemu? Znasz go?- Lepiej niż myślisz.. 

-Muszę iść- mówię i całuje jej policzek, biorę torebkę z kanapy i wychodzę z domu, zostawiając ją samą. 

Właśnie idę do Coffee Heaven. Minął już tydzień, musimy jakoś rozreklamować ten bal. Umówiłyśmy się z dziewczynami na 14. 

Wchodzę do kawiarni i niemal od razu zauważam dziewczyny siedzące przy ladzie. Podchodzę do nich.

- Hej, jestem - siadam koło nich. - To co robimy?

- No właśnie do końca nie wiemy...

- Może po prostu zróbmy jakieś plakaty, ulotki? - pytam.

- Nawet o tym nie pomyślałyśmy... 

- Na prawdę? 

- Tak... -  wszystkie się śmiejemy, po czym zaczynamy projektować ogłoszenia. Chwytliwy tytuł i najważniejsze informacje. 

Efektem naszej 4 godzinnej pracy jest ponad 20 plakatów oraz około dwustu ulotek. Postanowiłyśmy, że dzisiaj porozwieszamy plakaty a rozdaniem ulotek  zajmiemy się jutro.

Nagle do Coffee Heaven wchodzi Shell oraz Daniel...

- Co wy tu robicie? - pytam prosto z mostu.

- Chcemy wam pomóc! - woła radośnie moja kuzynka.

Po chwili czuję czyjś wzrok na moich pośladkach. Daniel do cholery... - przebiega mi przez myśl.

- To świetnie! Teraz uwiniemy się z wszystkim dzisiaj! - mówi zadowolona Fran.

Wzdycham.

- Daniel pomóż Vils rozdać ulotki, a my razem ze Shell, poprawimy jeszcze plakaty - słyszę głos Naty, a po chwili wszystkie znikają.  

Nie no, ja i Daniel? Pff... Co one sobie myślą..?

   Już po chwili ten dupek znajduje się obok mnie.

- No hej maleńka... - szepcze wprost do mojego ucha.

- Spadaj - syczę w jego stronę.

- Nie grzeczna... - mówi - Lubię takie.

Mam ochotę przywalić mu w twarz.

- Słuchaj Daniel - odwracam się do niego. - Teraz jesteś z moją kuzynką, jeśli ją zranisz to.. - grożę.

- To co?- przerywa mi-  Przykujesz mnie kajdankami do łóżka? Mmm... Chętnie - mówi a ja po prostu siadam ignorując go totalnie. - A kiedyś było nam tam dobrze...

- Nie, było dobrze do póki mnie nie zdradziłeś - mówię oraz biorę ulotki do rąk- Po co ty z nią jesteś?- zadaje po chwili pytanie. 

- Kocham ją- odpowiada. 

- Kochasz?- kpię- Ty nie umiesz kochać. I wiesz co? Nie pozwolę na ten ślub!- krzyczę mu prosto w twarz. 

-Jaki ślub?- pyta Shell. No pięknie... 

###

Rozdział byłby wcześniej, ale czekałam na te komentarze ;pp
 A teraz jeszcze łapcie słówko ode mnie.

Nie będę dodawała rozdziałów, gdy nie będzie odpowiedniej ilości kom, chcecie czytać? To komentujcie :*

Jak widzicie, Shell to kuzynka Violi ;D

Myślę, że wiecie, już kim jest Daniel, kojarzycie chłopaka Vils z prologu?

A co u Was słychaaać? Napiszcie w kom :* 

#Viki&Suzz.. 

20 komentarzy ---> 8 ^^ 

Powodzenia :*