Rozdział 24 "Z Leonem"

Rozdział dla Viki i Madzi 

- Violetta - słyszę jakiś głos. Otwieram powoli oczy i widzę przed sobą Leona. Patrzę na niego zaspana, a on się tylko śmieje - Jest po dziewiątej - mówi, a ja wstaję do pozycji siedzącej. Opieram głowę o jego ramię i wzdycham. Nie mogłam zasnąć, bo przez pół nocy myślałam o tym, co powiedziała mi Laura. 

Wchodzę do łazienki i staję przed lustrem. Rozpuszczam włosy i biorę swoją kosmetyczkę. Wyjmuję z niej jakieś podstawowe kosmetyki i zaczynam robić delikatny makijaż.
Wychodzę z łazienki idę do sypialni. Stoję przez chwilę przed szafą i zastanawiam się w co się ubrać. Po kilku minutach decyduje się na jasną sukienkę. 

Wchodzę do pokoju Laury i opieram się o framugę drzwi. Patrzę na nią i na Leona jak razem się bawią i delikatnie się uśmiecham.
Po kilku minutach mnie zauważają i Laura do mnie podchodzi. Przytulam ją i całuję w główkę.
- Musimy się już chyba przygotować - patrzę na nią, a ona jedynie kiwa głową. Łapie mnie za rękę i podchodzimy do jej szafy gdzie wisi jej wymarzona sukienka. 

- Przepraszam cię Leon, ale musisz nas teraz zostawić - śmieję się i wypycham go za drzwi.
Siadam koło Laury i zaczynam robić małej fryzurę. Biorę do ręki szczotkę i rozczesuję jej długie śliczne włosy. 

Wychodzę razem z Laurą, która wygląda prześlicznie. Schodzimy na dół, gdzie czeka na nas Leon. Odwraca się w naszą stronę kiedy słyszy, że idziemy, po czym się uśmiecha. Laura do niego podchodzi, a on kuca żeby być jej wysokości. Odgarnia kosmyk jej włosów za ucho, a ona odpowiada mu jedynie uśmiechem. 

Jesteśmy już na miejscu. Wszyscy goście Laury już są i bawią się gdzieś na hali. Ja i Leon siedzimy w kawiarni obok i pilnujemy jej prezentów. 

- Chcesz coś? - patrzy na mnie i się uśmiecha, a ja kiwam głową.
- Weź mi jakąś kawę - uśmiecham się, a on odchodzi od stolika. Obserwuję go uważnie. Podchodzi do lady i czeka, aż ktoś zwróci na niego jakąś uwagę.
Po jakiejś chwili zjawia się przy nim jakaś niska blondynka. Uśmiecha się do niego i coś zapisuję. 

Leon wraca i siada naprzeciwko mnie. Pyta się mnie o coś, ale nie odpowiadam, bo jestem zajęta obserwowaniem tej blondynki.
Po chwili podchodzi do nas i podaję nam kawy. Uśmiecha się zalotnie do bruneta, a ja przewracam oczami. Patrzę na nią i na jej odpięty guzik w koszuli i cicho wzdycham. Kładę swoją dłoń na dłoni Leona i uśmiecham się do niego. 

- Tak sobie teraz przypomniałam, że musimy przygotować materace, bo do Laury przyjdą jakieś koleżanki - mówię, a on kiwa głową. Kelnerka się od nas oddala, a ja mimowolnie się uśmiecha. 

Wracamy właśnie do domu. Laura siedzi z tyłu ze swoimi koleżankami i o czymś rozmawiają. Cieszę się, że Laura się tak świetnie bawiła. Bałam się wczoraj, że nadal będzie smutna. Wiem, że bardzo przywiązała się do Leona i chciałaby, żeby z nami zamieszkał. Tak jak ojcowie jej koleżanek. Ale nie mogę sprawić, żeby z dnia na dzień on się do nas wprowadził. 

Robię z Leonem kolacje dla dziewczynek. Laura odpakowała już swoje prezenty i wszystkie bawią się jakimiś nowymi lalkami. 

- Zrobić im jeszcze jakieś zapiekanki? - Leon na mnie patrzy, a ja jedynie kiwam głową na tak. 

- I nie zapomnij o soku - mówię wyjmując trzy szklanki, które kładę przed nim.


Dziewczynki są już po kolacji, a my pozwoliliśmy sobie, że przerwiemy ich zabawę. Wchodzimy do pokoju naszego skarba i kucamy tak, aby być tej samej wysokości. 

- Zdaje się, że jeszcze od nas nic nie dostałaś - mówię, a Laura patrzy na nas z zaciekawieniem. Leon podaję jej do rączek małą torebkę, a ona do niej od razu zagląda. Wyjmuje z niej kopertę i ostrożnie ją otwiera. 

- Co to jest? - patrzy na mnie, a potem na Leona. 

- To są nasze wakacje. Z Leonem

###
Szybko wróciłam, witam wszystkich:)
Rozdział miał być później, no ale 16 komentarzy było, a to była taka bariera w mojej głowie:)
Przypominam o ankiecie na prawo!
Zapomniałam o tym w poprzedniej notce, więc napiszę teraz.
Jeżeli jesteście zainteresowani tym konkursem, o którym pisałam wcześniej to dajcie mi znać w komentarzach. Żebyście w ogóle byli brani pod uwagę, trzeba wysłać mi maila (suzzy.verdas@gmail.com) i napisać, że bierzecie udział.
Ja z pośród komentarzy za kilka dni wybiorę osobę, której prześlę na maila rozdział 25:)

Zdradzę Wam tylko, że w rozdziale 25 będzie... Ciekawie:)
Dlatego zapraszam do wzięcia udziału w konkursie:)
Rozdział nie jest zbyt długi, ale nie chcę na siłę dopisywać czegoś tylko po to,  żeby był dłuższy
Ale się rozpisałam, napiszcie mi jeszcze, czy przeczytaliście całą notkę hahaha
Rozdział 25 w środę, jeżeli będzie 20 komentarzy:) 
Buziaki!
S.