Rozdział 33 "Pobawimy się"

Rozdział dla Viki i Maddy 

Kładę się obok Leona i mocno się w niego wtulam. Cieszę się, że pomiędzy nami jest tak jak dawniej, a przynajmniej, że zmierzamy powoli w tamtą stronę. Nie wiem ile bym jeszcze wytrzymała, tak na odległość.
- Nie chcę wracać - mówię po chwili i podnoszę głowę, żeby spojrzeć w jego oczka - Zabierzesz nas jeszcze kiedyś na takie wakacje?
- Gdzie tylko zechcesz - szepczę, a następnie mnie delikatnie całuje.


Otwieram drzwi i przepuszczam Leona z Laurą na rękach. Nasz powrót opóźnił się o kilka godzin, a laleczka zasnęła podczas podróży. Brunet idzie na górę, żeby położyć ją do łóżeczka, a ja idę z walizkami do salonu. Mimo, że tam było tak cudownie, cieszę się, że już tu jestem. Zaraz Święta, trzeba się do tego przygotować. Zrobić zakupy, ozdobić dom, przyszykować przepisy...

Siadam na kanapie, a po chwili Leon obok mnie. Opieram głowę na jego ramieniu i cicho wzdycham. Jestem zmęczona, ale szczęśliwa. Myśl, że po takim czasie mam w końcu kogoś, kto sprawi, że będę się czuć doceniona, kochana, że będę miała z kim szaleć, sprawia, że chcę skakać ze szczęścia. Myśl, że mam obok siebie Leona, sprawia, że czuję się bezpiecznie.

Jesteśmy w klubie i dobrze się bawimy. Już nie pamiętam kiedy ostatnio mięliśmy wieczór dla siebie. Kiedy ostatnio się bawiliśmy. Przez ostatnie kilka tygodni przytłoczyły nas obowiązki, wspólne mieszkanie to nie jest prosta sprawa.
Słyszę, że leci moja ulubiona piosenka i delikatnie się uśmiecham. Zawsze kiedy ją słyszę, myślę o sobie i Leonie. Mam wrażenie, że idealnie nas opisuje, że jest napisana specjalnie dla nas, o nas. Brunet kładzie swoje ręce na moich biodrach i powoli je zsuwa. Nie przeszkadza mi to, uwielbiam, gdy robi to na oczach innych dziewczyn, które pożerają mnie wzrokiem z zazdrości. Co jak co, ale Leon zdecydowanie należy do tej przystojniejszej grupy mężczyzn. Zaplatam dłonie za jego szyją, a on ściska moje pośladki. Cicho się śmieję, a potem go całuję. 
Stoję przed ladą i czekam na Leona, który poszedł do łazienki. Zagryzam delikatnie słomkę i patrzę obojętnie na jakąś blondynkę, która od jakichś piętnastu minut przygląda się mnie i Leonowi.
Czuję, że ktoś mnie klepnął w tyłek. Odwracam się, bo wiem, że to nie Leon. Widzę przed sobą jakiegoś  blondyna i zagryzam dolną wargę. Czuję, że to jest ten 'nieodpowiedni' typ. Patrzę na jego obleśne tatuaże na ręce i modle się, żeby Leon szybko wrócił.
- Chodź, pobawimy się - łapie moją rękę i ciągnie gdzieś w głąb ludzi. Zawsze w takich sytuacjach podnoszę głos i mówię co myślę o takim zachowaniu. Ale teraz się po prostu boję.
Widzę Leona kilka metrów od siebie. Rozgląda się we wszystkie strony, aż w końcu jego wzrok zatrzymuje się na mnie. W przeciągu kolejnych kilku sekund stoi obok nas i zanim zdążę cokolwiek powiedzieć, jego pięść trafia w nos blondyna.
Przytulam się mocno do Leona, a on jedynie mówi, żebyśmy już wracali.

- Nic ci nie zrobił? - Leon na mnie patrzy, a ja kiwam przecząco głową. Wróciliśmy już do domu i siedzimy na kanapie. Ściągam szpilki i siadam u bruneta na kolanach. Kładę dłonie na jego głowie i przeczesuję jego włosy. Patrzę w jego oczy i zagryzam dolną wargę. Widzę, że jest zły, że się wkurzył. I wcale mu się nie dziwię, ale już jest wszystko okej, i nie musi się denerwować.
- Jest wszystko okej - szepcze po chwili - Nie denerwuj się już. 
- Jak mam się nie denerwować? Nikt nie będzie wykorzystywać mojej księżniczki. Mógł pójść do burdelu, a nie do klubu - mówi zły, a ja się uśmiecham. Lubię jak nazywa mnie swoją księżniczką - Zniszczył nam wieczór - patrzy na mnie i cicho wzdycha, a ja go po prostu delikatnie całuję. 
- Może i zniszczył wieczór, ale przed nami jeszcze cała noc - szepczę i wbijam się w jego usta. Leon łapie mnie w biodrach i się podnosi. Zaplatam nogi w okół jego pasa, a już po chwili ląduję na łóżku. 

Na samo wspomnienie delikatnie się uśmiecham. Lubię wspominać i przypominać sobie różne sytuacje z przeszłości. Zawsze uświadamiam sobie jak bardzo go kocham i jak bardzo on kocha mnie. To niesamowite, że znamy się tyle lat, że spędziliśmy ze sobą tyle pięknym chwil, a gdy mnie całuje, czuję takie samo mrowienie jak za pierwszym razem. To niesamowite, że przez tyle lat myślę tylko o nim.
Podnoszę głowę i całuję go delikatnie w szyję. Patrzy na mnie i delikatnie się uśmiecha.
- Idziemy spać? - pytam po chwili, a on jedynie przytakuje. Wstajemy z kanapy i łapię jego dłoń, a potem kierujemy się do góry.

Wyjmuję z szafki pościel i zaczynam ścielić łóżko. Leon poszedł się kąpać, a ja wszystko przygotowuję. Wiem, że też jest zmęczony tym dniem. Lotnisko, autokar, to wszystko zawsze męczy. Układam poduszki, żeby było nam wygodnie i kładę kołdrę. Podchodzę do biurka i biorę do ręki jedno z masy naszych zdjęć. Uśmiecham się. Pamiętam, że jak byłam mała zawsze podchodziłam do komody w salonie i patrzałam na zdjęcie rodziców z czasów szkolnych. Zawsze chciałam mieć kogoś takiego, jak miała moja mama. Gdy Leon odszedł, zwątpiłam w to, że kiedyś jeszcze kogoś znajdę. Wiadomo, młoda kobieta z dzieckiem nie brzmi tak zachęcająco. Teraz wierzę, że się uda. Przecież nie na darmo los znowu połączył nasze ścieżki.
Czuję, że ktoś mnie obejmuję. Uśmiecham się, jak zawsze, kiedy jest przy mnie.
- Uwielbiam to zdjęcie - słyszę po chwili jego głos. Odwracam się i patrzę w jego oczy. Nie patrzy w moje, patrzy na zdjęcie i się uśmiecha - Myślałem, że twój tata mnie zabije - śmieje się cicho - Mięliśmy przecież wrócić o osiemnastej, a byliśmy po dwunastej. W dodatku byliśmy cali w błocie - doskonale pamiętam ten dzień. Byliśmy już razem, ale rodzice nie wiedzieli o tym, myśleli, że się przyjaźnimy. Mięliśmy tylko spędzić popołudnie, a skończyło się obserwowaniem gwiazd na jakimś polu.
- Przez miesiąc nie pozwalał, żebyś mnie gdzieś zabierał - mówię po chwili, a on się uśmiecha. Łapię jego rękę i ciągnę go do łóżka. Kładziemy się i przez chwilę siedzimy cicho - Leon - zaczynam po chwili i pomimo, że jest ciemno patrzę na niego. Wiem, że może jest jeszcze za wcześnie na takie rozmowy, ale od jakiegoś czasu mnie to męczy i muszę się zapytać - Spotykałeś się z kimś? - pytam. Oczywiście, że chciałabym usłyszeć, że nie, skąd, nigdy w życiu. Ale zdaję sobie sprawę, że mogło być inaczej. Że mógł mieć dziewczynę, albo dwie. Ale chcę wiedzieć jaka była, czym się interesowała, jak wyglądała. Dlaczego się rozeszli. To chyba normalne. Leon wzdycha. Rozumiem, że o tej godzinie może nie chcieć mu się rozmawiać na ten temat, ale liczę, że chociaż odpowie mi na to jedno pytanie.
- Miałem wziąć ślub - mówi po chwili.

###
Witam wszystkich!
Początek tygodnia i nowy rozdział!
Mam ferie, więc... Kto wie? Jak będzie 20 komentarzy może 34 będzie jeszcze w tym tygodniu?
Zapraszam do nowej ankiety:)
Buziaki!
S.