Rozdział 1 "Och Viola"

Dedykowany Suzzy.

Dziękuję, że tak bardzo mnie wspierasz <3

Dwa dni później

Violetta

     Niechętnie otwieram oczy. Tak bardzo nie chcę mi się dziś wstawać, tym bardziej, że już jutro sylwester...

     Powoli się podnoszę. Wstaję i podchodzę do okna. W tej chwili tylko brak śniegu mnie uszczęśliwia. Nie ma błota i chlapy - jedyny dostrzegalny przeze mnie plus ostatnimi czasy. Widzę mijających się uśmiechniętych przechodniów, zakochanych i dorosłych  z malutkimi dziećmi. Czemu moje życie nie może być takie? Wzdycham, po czym podchodzę do szafy. Wyjmuję strój pasujący do pogody i kieruję się do łazienki. Tam zdejmuje swoją piżamę i wchodzę pod prysznic. Włączam ciepłą wodę, która już po chwili otula moje ciało.

     Po pół godzinnym prysznicu wychodzę spod prysznica. Biorę ręcznik którym obwiązuję moje nagie ciało. Spoglądam na moje odbicie w lustrze. 25 letnia blondynka o ponętnych piersiach i ''dużej pupie''. (No co? Grunt to szczerość...) Czego chcieć więcej?

     Chwytam z półeczki mój płyn micelarny z Garnier'a i przemywam twarz. Wyjmuję z kosmetyczki mój krem 'BB' w kolorze 01 oraz resztę potrzebnych kosmetyków. Dziś wystarczy mi tylko delikatny cień do powiek i podkreślone różową pomadką od Meybellin usta. Biorę ubrania leżące na pralce i zdejmuję ręcznik. Ubieram się, biorę piżamę po czym wychodzę z łazienki i chowam nie potrzebny strój pod poduszkę. Ścielę łóżko i kieruję się do wyjścia z sypialni. Idę do kuchni gdzie robię sobie śniadanie. Jedząc moje płatki słyszę dźwięk telefonu, a konkretnie piosenkę  Problem Ariany Grande. Ludmiła - myślę. Tyle razy do mnie dzwoni, że pamiętam jaki ma dzwonek... Podchodzę do blatu gdzie aktualnie leży mój telefon i odbieram połączenie od przyjaciółki.

- Hej Lusiu! - mówię spokojnie.

- Nie Lusiuj mi tutaj... - odpowiada poważnie.

- Co jest? Paznokieć ci się złamał? - drwię ze śmiechem.

- Vils, która jest godzina?! - pyta zdenerwowana.

- Eee, już po 11 - dziwię się. Aż tak długo spałam? - myślę.

- A który dziś jest?! - pyta rozzłoszczona.

- Trzydziesty - odpowiadam pewnie.

- No, i co w związku z tym?

- Eee, nie wiem..?

- Kurde, Castillo! Umówiłyśmy się na zakupy na 10:30! - krzyczy tak, że bębenki w uszach mi pękają.

- Jezu! Lu, zapomniałam.. Przepraszam!

- No dobra. Ale jesteś tu za 10 minut!

- Czyli gdzie? - pytam głupio. Lubię ją denerwować...

- Nie denerwuj mnie!

- Dobra. Zaraz będę, buziak - rozłączam się.

Idę na korytarz gdzie ubieram moją zimową kurtkę. Zakładam buty i biorę torebkę, do której pakuję telefon i portfel, po czym szybko wychodzę z domu. Szczerze mówiąc, nie mam ochoty na zakupy. Przecież ja w sylwestra nigdzie się nie wybieram...

***

- Lu, proszę chodźmy już - proszę po raz setny blondynkę. 

Jesteśmy tu już od czterech godzin. Ludmiła już kupiła swoja sukienkę, teraz nie wiem po co, męczy się i szuka jej dla mnie! Nie dość, że jestem zmęczona to jeszcze głodna..!

- A ta? - pyta pokazując mi tą samą sukienkę już 3 raz.

- Ludmiła! Czy ty nie rozumiesz, że nie potrzebna mi sukienka? Nigdzie nie wychodzę, sylwestra spędzę z kubkiem lodów i paczką chusteczek, oglądając Sylwester z Dwójką - mówię pół poważnie, pół żartem.

- Nie gadaj! Idziemy z Naty i Fran na imprezkę..! - mówi wesoło.

Zatrzymuję się.

-Czy ty sobie ze mnie kpiny urządzasz?! (Od Viki: Ostatnio ulub. powiedzonko mojej matematyczki ^^) Mam iść z nimi na imprezę, skoro rok temu w tym samym miejscu, w którym... - głos mi się załamał a na samo wspomnienie Jego w oczach stanęły łzy.

- Och Viola - przytula mnie. - Ja wiem. Zauroczył, przeleciał i zostawił, ale przecież to nie ich wina. Poza tym, ty nawet nie wiesz jak ten gościu na imię!

Przez dłuższy czas myślę o tym, co mi powiedziała. To jest prawda. Nie mogę użalać się nad sobą bo na imprezie u mojej przyjaciółki był jakiś debil, ona go nawet nie zna! Tak przynajmniej myślę...

- Wiem, ale to boli. A ja jestem bardzo pamiętliwa- Oderwałyśmy się od siebie.

- Spójrz! - woła pokazując coś za mną.

Odwracam się i widzę przepiękną, obcisłą, czerwoną sukienkę.

- Muszę ją mieć... - szepczę na co Ludmiła się śmieje. 

Podchodzę do stojaka, na którym wisi. Ściągam sukienkę i idę z nią do kasy.

- Nie przymierzysz jej? - pyta zdziwiona.

- Nie. Wiem, że będzie idealna - uśmiecham się czym mi wtóruje.

Już po chwil sukienka zostaje zapakowana do torby a z mojej karty kredytowej "magicznie" zniknęło 900 peso. Wychodzimy zadowolone ze sklepu.

- Idziemy do Subway'a zjeść jakąś porządną kanapkę? - śmieje się.

- Myślałam, że na to nie wpadniesz!

 Śmiejąc się, idziemy coś zjeść. Czy to nie wspaniałe, że mam taką kochaną przyjaciółkę..?

###

Heey :*

Taa, w rozdziale dużo nie nie napisałam, to przynajmniej tu się rozpisze xD
Rozdział praktycznie cały (napisałam z jakieś 3 zdania, Jeah!) Jest napisany przez Viki, za co bardzooo jej dziękuję! (Kocham cie <3)
Myślę, że rozdziały będą właśnie takiej długości.
My się za bardzo nie męczymy z pisaniem, a wy się nie będziecie męczyć z czytaniem ^^
Aha i jeszcze jedno! (zaraz notka będzie dłuższa niż rozdział, ale kit z tym xd) Zapraszam do zakładki Pytanie do bohatera!!!

Okeey, to chyba na tyle, opinię kierować do Viki, mojej kochanej <33

Suzzy&Viki  

Szantażyk!!!

15 komentarzy - Rozdział 2 :*